Jounc-marin
Juncus maritimus
Juncaceae
Nom en français : Jonc maritime.
Descripcioun :Lou jounc-marin trachis dins li prado salado pas liuen de la mar. Li tijo soun pounchudo mai pas tant que li dóu jounc-pounchu, emai d'acò fai pas de mato, mai a uno souco rebaladisso que douno de coulounìo aloungado. L'enflourejado èi peréu mens sarrado. Apoundèn que li tepalo soun verdo à la flourido emé de fielat d'estamino courtet.
Usanço :Lou jounc-marin servié, à tèms passa, pèr faire de fiò e peréu, bagna dins la graisso, pèr faire lume.
Port : Grando erbo
Taio : 50 à 120 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Juncus
Famiho : Juncaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 4 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Na Cl
Autour basso e auto : 0 à 100 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Mar
- Palun
- Sansouiro
- Prado umido
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Juncus maritimus Lam., 1794
Saladello(-naneto)
Limonium pseudominutum
Plumbaginaceae
Noms en français : Faux Statice nain, Faux Limonium nain.
Descripcioun :La saladello-naneto trachis sus li roucas en ribo de mar ounte fai de pichot couissin. Li fueio fan de 1 à 4 cm, emé uno costo que se vèi bèn, e cuberto de pichòti gibeto sus lou dessubre. Li vièii fueio seco rèston de tèms (fotò). La planto es aparado categourìo LC, valènt à dire soucit minour.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Pichoto planto lignouso
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Limonium
Famiho : Plumbaginaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca (Si)
Autour basso e auto : 0 à 200 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Mar
- Roucaio
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano
Ref. sc. : Limonium pseudominutum Erben, 1988